Gelukkig ben ik een loser! Falen als motor van geluk

Er is iets vreemds aan de hand met de millennials, de huidige generatie twintigers. Meer dan ooit het geval was met de vorige generaties kampt deze generatie met depressies (Poppelmonde, 2016). De sociale media laten een wereld zien waarin alles mogelijk is en toch kampt deze generatie meer dan ooit met psychologische problemen. Blijkbaar is er iets aan de hand met deze sociale media en de millennials.

De millennials hebben het gevoel dat ze iedere kans moeten grijpen en bovendien mag een gegrepen kans niet gepaard gaan met falen. Sociale media laten een wereld vol opportuniteiten zien en zijn één grote vergaarbak van foto’s van mooie en gelukkige mensen die het meest fantastische en succesvolle leven lijken te lijden. De sociale media vatten de hedendaagse cultuur.

“We worden overspoeld door de populaire cultuur van een consumptiemaatschappij waarin alles altijd mooi of fantastisch moet zijn én goed hoort af te lopen (Katrien, 29 jaar).”

De werkelijkheid is natuurlijk anders. Een leven gaat over hoogtes en door laagtes. Niet elk plan lukt, niet elk voornemen wordt waargemaakt, geen enkele relatie is één lange wandeling doorheen rozengeur en maneschijn, we zijn geen supermannen en supervrouwen, … En toch hangen de sociale media dit beeld logischerwijs op… omdat mensen zich systematisch van hun beste kant laten zien op diezelfde sociale media.

“We hebben het gevoel dat we belangrijk en leuk gevonden moeten worden. Voor negatieve gevoelens is geen ruimte. Je moet verdomd sterk in je schoenen staan om vandaag jezelf te kunnen zijn en blijven (Dieter, 24 jaar).”

En daar ligt een eigenaardige paradox. De millennials willen uniek zijn en toch gaan ze op zoek naar de permanente goedkeuring van anderen. Maar hoe kunnen we uniek zijn als we door iedereen leuk en belangrijk gevonden willen worden? Sociale media worden gebruikt als punt van vergelijking en kunnen niet anders dan leiden tot frustratie, ontevredenheid, ongelukkig voelen en psychologische klachten.

“Als we snel down zijn door tegenslagen, is dat omdat we falen in een wereld die vooruitgang verwacht (Sarah, 29 jaar).”

Op sociale media lijkt iedereen het maximum uit zijn leven te puren. Er zit een bijzonder naïeve gedachte in deze redenering omdat ze lijkt te veronderstellen dat het leven een stijgende trap is die leidt naar een leven als een spannende en romantische Hollywoodfilm. Iedereen die actief is op de sociale media lijkt dit leven lijden. Behalve de persoon die met een afgunstige grijns door het leven van andere mensen surft. En dat zijn wij allemaal. Dus frustreren we elkaar permanent.

Er loopt iets grondig fout. Vroeger keken we afgunstig naar onze buur die een duurdere auto had gekocht dan die we zelf konden veroorloven. Met het internet kijken we plots naar de hele wereld die het beter lijkt te hebben dan ons. Maar achter de opgetrokken façades die op onze smartphones oplichten gaat een gewoon leven schuil van gewone mensen die mislukken en lukken even vlot wisselen als de schone kousen die ze iedere ochtend aantrekken. Alleen zien we het niet. Mensen meten zich af aan een gecultiveerde zeepbel en die iedereen werkt aan deze zeepbel mee.

Er zijn twee oplossingen. De eerste oplossing is het aannemen van het normale als maatstaf. We kunnen genieten van het normale met tussendoor momenten van intens geluk. Het normale is goed, het uitzonderlijke kunnen we soms verwachten en het perfecte behoort tot het rijk der fabeltjes. De tweede oplossing is het vergroten van het probleemoplossend vermogen door te leren van tegenslagen en falen waardoor een normale situatie makkelijker kan teruggevonden worden. Tegenslagen en falen leren veel leerrijker dan successen omdat successen bevestigen wat we reeds weten en kunnen. We weten wat we al wisten en we zullen opnieuw doen wat we al deden. Tegenslagen en falen leveren discriminerende informatie op. Het is informatie die mensen helpt om in de toekomst andere keuzes te maken en de gekende paden te verlaten. Alleen gaat deze manier van kijken, denken en doen in tegen de populaire cultuur waarin alles spic and span is. Om gelukkig te zijn moeten we durven kwetsbaar zijn, experimenteren, vallen, opstaan … leren een loser te zijn!

Met het programma ‘Gelukkig ben ik een loser! Falen als motor van geluk’ wordt het geweer van schouder veranderd. Het programma is erop gericht om kinderen, jongeren en volwassenen op een realistische en rationele manier te leren kijken en omgaan met hun leven en zijn uitdagingen. Een realistische en rationele kijk wapent tegen frustraties en opent vooral nieuwe mogelijkheden om een beter leven te leiden. Het programma is verankerd in recent wetenschappelijk onderzoek uit de cognitieve wetenschappen, de evolutionaire psychologie, biologie, sociologie en ecologie.

De volgende onderwerpen komen aan bod:

·         Waar streven mensen naar?

·         Wat is de functie van het menselijk brein en op welke manier helpt het brein ons bij het bereiken van onze doelen?

·         Wanneer neemt ons brein met ons een loopje?

·         Op welke manier kan ik hinderlijke gevoelens, gedachten en gedragingen doelgericht bijsturen?

·         Hoe kan ik realistische doelen stellen, deze evalueren en bijsturen?

·         Hoe kan ik leren uit falen door lerende informatie van nutteloze informatie te onderscheiden en deze gebruiken om mijn doelen te halen?

·         Hoe kan mijn omgeving mij helpen en ik mijn omgeving helpen bij het halen van elkaars doelen?

De inhoud van het programma wordt op maat van verschillende doelgroepen aangeboden.

Individueel traject

Kinderen, jongeren en volwassenen worden gedurende een individueel traject vertrouwd gemaakt met de uitgangspunten van het programma en technieken aangeleerd krijgen die het programma helpen toepassen in het eigen leven. De coaching vertrekt vanuit de leefsituatie van de cliënt en neemt vijf uren in beslag.

Groepsopleiding

In een groep van minimaal vijf en maximaal tien deelnemers wordt de cursist vertrouwd gemaakt met de uitgangspunten van de opleiding. De opleiding neemt drie dagen in beslag. Dit gebeurt met grondige maar eenvoudig gebrachte theoretische kaders die gekoppeld worden aan praktische toepassingen. Deze praktische toepassingen worden gedeeld met de andere cursisten waardoor ze leren feedback te geven aan elkaar en deze feedback te gebruiken om hun toepassingen te verbeteren. Op het einde van dag een en twee krijgen de cursisten een huiswerkopdracht waarop de opleider per e-mail feedback geeft.

Opleiding van organisaties

Het programma is toepasbaar in scholen en organisaties die werken met kinderen, jongeren en volwassenen. Op maat van een team wordt het programma uitgewerkt en toepasbaar gemaakt in de werking door het vast te haken aan de bestaande kernprocessen. De opleiding neemt drie dagen in beslag. Dit gebeurt met grondige maar eenvoudig gebrachte theoretische kaders die gekoppeld worden aan praktische toepassingen. Deze praktische toepassingen worden gedeeld met de andere cursisten. Op het einde van dag een en twee krijgen de cursisten een opdracht de die implementatie van het programma in de dagdagelijkse werking voorbereidt waardoor op het einde van dag drie het implementatieplan klaar is.

Voor meer informatie:

Drs. Bart Libbrecht

Gsm. 0492-72 48 15

Bron:
Poppelmonde, J. (2016, Juli ). Millenials over de dunne lijn tussen ambitie en angst. De Standaard.